Verhuis

“Hey, ik woon vanaf nu in de … straat nr. … in …Altijd welkom voor een bezoekje.”

Geen idee hoe het komt, maar bij mij is het telkenmale melancholie troef bij het lezen van dat soort smsje’s of mailtjes. De graad van melancholie hangt voornamelijk af van wie het bericht komt en om hoe laat je het leest. Koude rillingen en schone herinneringen steken dan de kop op. En de vrees dat het allemaal nooit meer gaat zijn zoals vroeger. Een flinke dets van eigen hand later besef je dan dat de mens in kwestie jou zonet persoonlijk heeft uitgenodigd om een nieuw begin in te luiden, samen. En dat is eigenlijk toch wel heel erg schoon, dat je daar deel van mag uit maken.

Nog even en ik flik mijn adresboek hetzelfde, echt wel. Eerst nog even een vetbetaalde job vinden en springt u dan gerust eens binnen in mijn flatje in Milaan.

Lou @ 2:18 a.m.