02 november 2006

Lowie tuurt litera

Het is niet van myn gewoonte om verschillende boeken door elkaar te lezen. In de zin van: aan een nieuw beginnen als het vorige nog niet uyt is. Er is de schrik om dingen door elkaar te gooien en er is de drang naar struktuur in myn leesgedrag.( Jaja, op dat vlak is er wel struktuur ja) Ge begint pas aan een boek als ge het vorige helemaal hebt uytgelezen, zo simpel is dat. Uytzondering op de regel zyn slechte boeken: die leest ge niet uyt. Gelukkig overkomt het my zelden dat ik slechte boeken lees. “Bezint eer ge begint”, hou dat in uw achterhoofd en ge blyft gespaard van een halve bibliotheek literair leed.

Ik zal een boek by het lezen ook nooit zomaar, midden in een zin, dichtklappen. Omdat byvoorbeeld myn trein op z’n bestemming is aangekomen of omdat de telefoon rinkelt. Neen, daar komt enige vooruytziendheid by kyken. Stoppen met lezen doet ge op het einde van een hoofdstuk. In hoogste nood of -by een boek zonder hoofdstukken- op het einde van een alinea. Niet midden in een zin. Probeer dan achteraf nog maar eens terug te vinden waar ge gebleven waart.

Als de trein naar E. in M. is gestopt, de laatste halte vóór die waar ik ongeveer de helft van alle treinreizen uyt my leven reeds beïndigd heb, weet ik dat ik stilaan moet afronden. Langer dan 1 minuut na vertrek uyt M. verder lezen is uytgesloten. Binnen die minuut moet een denkbeeldig eindpunt gemarkeerd worden, dat tevens een vlot vertrekpunt dient te zyn, by een volgende leesgelegenheid.

Hetzelfde geldt wanneer de telefoon gaat als ik aan het lezen ben: ge zult moeten wachten tot myn leesterritorium op een aanvaardbare plek werd gesplitst in “gelezen” en “ongelezen”, alvorens ik u te woord zal staan. Als de letters zich op dat moment niet lenen om door rede, tyd of bladwyzer in tweeën gebroken te worden, dan zal dat simpelweg niet gebeuren en lees ik ongestoord verder. Op de trein is zulk gedrag echter niet aan te raden, tenzy ge net zonder bladwyzer zit, dan komt het kaartje van “verdwaalde reiziger” dat ge van de kondukteur krygt nog van pas.

De voorbye twee weken heeft zich echter een opmerkelyke revolutie in beweging gezet tydens myn letterenkonsumptie. Een ongeziene boekenhonger maakte zich van my meester, waardoor ik maar liefst vijf boeken quasi tegelyk tot my heb genomen. Een reden heb ik daar eigenlyk niet voor, laat staan een uytleg. En dat is best wel vervelend want lezer, ik voel dat gy op een climax zit te wachten. Welnu, het kan verkeren. De climax is niet meer dan bovenstaande vaststelling. En: de verbazing. Waarom een mens gans zyn leven denkt dat hy pas aan een volgend boek kan beginnen nadat het vorige uyt is. Terwyl dat niet noodzakelijk is.
’t Zyn toeren.

Ik ga dat met andere woorden nog doen, veel boeken tegelykertyd lezen. Dat staat bovendien schoon, binnenkort, een indrukwekkend stapeltje kunnen vermelden in de eindejaarslystjes. Want geef toe, daar doen we het toch allemaal voor.

Ge moet wel zien dat ge u dan niet van titel vergist.

Hier werd maar liefst 0 keer op gereageerd!

Een reactie posten

<< Home