Marokko - impressies #2

Het vervolg van wat vooraf ging:

Bijzonderheden

Onze straat was de enige in heel Taroudant met twee bomen in. Letterlijk. Hoe dat is gekomen? Eerst was er een zandweggetje en vervolgens groeiden er boompjes op dat weggetje. Die werden groot, maar bomen kappen ten voordele van koning McAdam, daar doen ze in Marokko niet aan. Het asfalt werd er dan maar mooi in een kringetje omheen gelegd. *klik*

Marokko is een land van geuren. Veel meer valt daar niet over te zeggen, maar het valt wel op hoe geurloos het straatleven in België is, afgezien van een hondestront of een warme bakker. Geen bedwelmende stank van uitwerpselen, afval of gelooide geitenhuiden en geen doordringende reuk van allerlei kruiden, reuk of etenswaren, versterkt door wind en warmte. Jammer eigenlijk.

Er heerst een enorm contrast tussen stad en platteland in Marokko. Minder qua mentaliteit dan qua ontwikkeling, maar toch. “La piste” is de enige (nog) niet verharde invalsweg naar Taroudant, een beetje het Afrika zoals we dat kennen van op tv. Als je daar als westerling door de “buitenwijken” passeert (in een aftands busje nochtans) trek je ongewild de aandacht en dat is een vreemde ervaring. Een confrontatie van onze verwondering over hun vastberadenheid ondanks hun schamele onderkomen, tegenover hun verbazing en vragende lichaamshouding over wat wij daar komen doen. Niet vijandig maar ook niet uitnodigend … onwetend. Kiekevel, het kan ook bij +30 °C. De rest van de rit was het muisstil in ons busje.

De hamam, ofte het stoombad is iets heel curieus. Drie ruimtes met een verschillende temperatuur gaande van warm tot heet. Het nut daarvan is me nog steeds niet helemaal duidelijk, maar de bedoeling is alleszins om eerst wat uit te zweten en je vervolgens te wassen, te laten wassen, je nog eens te wassen en je nóg eens te wassen. Onze buurjongen Mustafa was zo vriendelijk mij wegwijs te maken en te behoeden voor het begaan van onnozelheden. Een hamam is namelijk niet gemengd en ik was de enige man in ons gezelschap. Hoogtepunt was het moment waarop Mustafa me zonder waarschuwing tegen de grond smakte, op mijn rug ging staan en mijn benen en armen begon te stretchen. Ahauw! Maar fit dat ge u achteraf voelt manneke! En proper!

Zoals bij ons in de straten kerstverlichting hangt in december, zo hangen er momenteel sierlichtjes in de straten van Marokko om het suikerfeest/einde van de ramadan te vieren

De omgeving van Taroudant is even vlak als Vlaanderen. Toch zie je in de verte, door het woestijnstof steeds het Atlasgebergte, dat even plots begint als de vlakte die eindigt. Indrukwekkend! *klik*

De president van Frankrijk, “Zjaksjrak” komt elk jaar rond Kerstmis een tijdje op vakantie in Taroudant. Gelijk heeft hij.

Het verkeer in Marokko is een verhaal apart. Compleet geschift, maar je raakt het snel gewend, Tenminste zolang je zelf niet moet rijden. Behalve het gebruik van hun richtingaanwijzers, steken automobilisten ook hun arm uit het raampje als ze afslaan. Naar rechts afdraaien is bijgevolg problematisch voor een chauffeur. Misschien daarom dat ze aan hun rotondes ook nog eens verkeerslichten zetten. Spookrijden mag, indien je rijstrook door iets wordt belemmerd. Sommige bestuurders vergeten eens voorbij het obstakel wel opnieuw rechts te houden. Remmen is in Marokko een schande, claxoneren een plicht. 1 keer: “hey Mohammed”, 2 keer: “hey Rachid”, 3 keer: “mag ik efkes passeren?” Van stress in het verkeer is er vreemd genoeg niet echt sprake. Zolang iedereen blijft bollen, doet niemand moeilijk.

De keuken van ons gastgezin was vanwege de ramadan zo ongeveer 24u/24u in gebruik. Tijdens de ramadan eten en drinken de Marokkanen niet zolang de zon schijnt, wat betekent dat ze ’s nachts wel opstaan om te eten. Daarenboven staan ze er op om overdag ook voor hun gasten (ons) te koken. Wie zei er dat Marokkanen lui zijn?
Werk en leven zijn er veel meer met elkaar vervlochten. Neem nu Mustafa, onze buurjongen van 17. Zijn job: het (her)schilderen van autocarrosseries, maar tussendoor leidde hij ons ook wel eens rond in de stad, of ging hij mee naar de haman. Is zo’n werkritme niet veel relaxeter/aangenamer dan onze westerse georganiseerde chaos? Historicus E.P. Thomson stelde ooit de vraag of dit niet het natuurlijk menselijk werkritme is (dixit Tom Hodgkinson in “Lof der luiheid”, toevallig onderdeel van mijn stapeltje reisliteratuur)


Clichés

Marokkanen eten alleen maar couscous waar/niet waar
Eten Belgen alleen maar frieten?

Marokkanen worden snel agressief waar/niet waar
Marokkanen zijn heel verbaal. Dat het ruziezoekers/stokers zijn is volgens mij een misvatting, ze uiten gewoon ál hun emoties en ze doen dat soms vrij uitbundig. In België valt dat dan op, omdat Belgen van nature veel gereserveerder zijn. ’t Is een kwestie van gewoon worden.

Kiezers van Vlaams Blank zouden eens een weekje bij een Marokkaans gastgezin moeten verblijven waar/niet waar
Echt echt wel!

Toeristen betalen in Marokko voor eender wat méér dan autochtonen waar/niet waar
Maar als het een troost mag wezen: ’t is nog steeds goedkoper dan in Europa. Op de eindeloze marktjes zullen verkopers er alles aan doen om de touristen in hun winkeltje binnen te krijgen. Voor een goed begrip: in Marokko ben jij de allochtoon en ze pikken je er zo uit. “La chokran” (nee danku) is dan het toverwoord. Indien je toch ergens interesse voor moest hebben, is het een kwestie van afdingen. Iets waar een verkoper 200 Dihram (20 euro) voor vraagt, is waarschijnlijk nog niet de helft waard, begin dus zelf bij 50 en wees assertief. Ze stellen je geduld eindeloos op de proef maar hey, dit moet je meemaken om dan te kunnen zeggen: “Marokkanen, ge moet ze mij niet leren kennen.”

De wereld is klein waar/niet waar
Imad, leerling op de blindenschool, 19 jaar en lid van de nationale goalballploeg van Marokko kende zomaar even alle Marokkaanse spelers in de Belgische voetbalcompetitie. Zijn favoriete Belgische club: FC Bruges.


Nog meer redenen om naar Marokko te gaan

De Atlantische oceaan *klik* is properder dan de Noordzee en heerlijk om in te zwemmen.
De gastvrijheid en hartelijkheid in Taroudant was zoals gezegd ongezien.
In oktober haalt de thermometer er moeiteloos 40 °C
In open lucht slapen is bijgevolg een noodzaak (het nuttige en het aangename, weet u wel)
Er *klik* zijn azerty-klavieren
Gratis tattoo’s!


Redenen om niet naar Marokko te gaan

De politie uw vriend, maar niet in Marokko. Ze zijn alom tegenwoordig, de flikken met hun opzichtige kepies en ze hebben maar één doel voor ogen: ambetant doen. Laten voelen wie de baas is. Op de terugweg naar de luchthaven van Agadir zijn we 2x tegengehouden, zonder duidelijke reden. Volgens Hlimu wegens te snel rijden, maar flitspalen hebben ze daar niet en de eerste agent met ingebouwde radarcontrole moet nog geboren worden. De kans dat dat in Marokko gebeurt is bovendien klein.

Laat je daar echter niet door afschrikken moest je zin hebben om te gaan. “Blaffende honden …” Marokko is in heel veel opzichten (zie boven) het schoonste land ter wereld. Allen daarheen!

Lou @ 5:55 p.m.