Marathongekte

De kogel is door de kerk. Noem het een slinkse manier om een linkje op zijn weblog te versieren (een mens moet er iets voor over hebben), maar voortaan loop ik Koen Fillet achterna. Niet richting New York natuurlijk en zeker ook niet met dit weer – een kwartierke fietsen en je proeft de wintersmog op je lippen, yuk. (In Antwerpen zie je vanuit de Lange Nieuwstraat de Kathedraal trouwens nog amper staan). Maar goed, benieuwd hoeveel marathonkilometers mijn tengere lijf aankan. Met 1m90 en 65kg heb ik alvast het postuur van de gemiddelde Ivan Sonck, dus dat zit wel snor. Ik zei “postuur”, niet “schermuitstraling”.

Of het een dagelijkse routine gaat worden is zeer de vraag. Koen zit momenteel aan een halfuurtje per dag, da’s wat ik al enkele jaren 2 à 3 keer per week “presteer”, dus ik weet wat me te doen staat. Wandeljoggen bijvoorbeeld, het werd me plots duidelijk waar die peesontstekingen telkens vandaan komen. En nieuwe loopschoenen zijn ook welkom, want mijn Rucanorsloefkes uit ’96 zijn hun hoogtepunt al een eeuwigheid voorbij. Iemand een idee waarop ik de komende 10 jaar best door het leven kan hollen?

Anoniem @ 5:48 p.m.