Morgen beter

Zeg nu zelf: het is een genante vertoning, die gedichtendag. Nee? Geen mens koopt deze dagen nog een dichtbundel. Net zo min als twintig jaar geleden. Een dichter die 500 exemplaren van eenzelfde bundel kwijtraakt, mag zich gelukkig prijzen. En aangezien populariteit recht evenredig is met consumptiegedrag, kan je stellen dat poëzie doorgaans niet populair is. Niet!

Alhoewel. Waarom zijn literaire evenementen zoals De Nachten en Zuiderzinnen dan zo succesvol? Omdat er even veel muziek als proza aan bod komt. Omdat er even veel proza als poëzie wordt voorgedragen. Omdat het zo goed als gratis is. Omdat u Tom Naegels eens in ‘t echt wil zien. En op dat laatste na is daar allemaal niks mis mee. Het is zelfs toe te juichen, want het maakt poëzie “lichter verteerbaar” en misschien wordt de doelgroep er wel door verruimd, stel je voor.

Maar waarom in hemelsnaam wil iedereen die ene dag in januari plots collectief aan poëtische prostitutie doen? Willen we dan toch éénmalig tijd en moeite nemen om te vatten wat we de overige dagen van het jaar ondoorgrondelijk achten? Of wordt er wel degelijk -met de frequentie van het paringsgedrag van Langoor- actief/passief poëzie bedreven in de Lage Landen? Maar durven we er misschien gewoon nooit voor uit te komen, is het dat? Welaan dan, vanaf nu elke dag gedichtendag graag! En als het niet te veel gevraagd is ook dag van de aarde. En wereldvrouwendag. En poeperkesdag. En kerstmis. O ja, bijna vergeten: gelukkig nieuwjaar!

Anoniem @ 1:55 a.m.