Weg met de verzuuring!

Gisteren op aanraaden van Dominiek, overigens toch een mens met een uitsteekende smaak (zo getuige Radio Domino), naar Wim Helsen gekeeken op Nederland 3. Ik vond er echt niks aan en heb het dan ook hooguit een kwartier uitgezongen. (Op vt4 liep ondertussen de heruitzending van “Lost”, de serie heb ik nooit gevolgd, maar deze slotaflevering deed de haarkes op uw armen soms toch wel spontaan omhoog gaan.)
Ge moet daar in meegaan, zeggen de Helsen-liefhebbers dan, hy pakt u op uwe lach en laat u niet meer los. Welnu, niet Wim Helsen, maar wel Alex Agnew en in mindere mate Neveneffecten zyn daar in myn geval al byzonder goed in geslaagd. Zelfs het mimische aspect van de immer-verguisde-want-populaire Geert Hoste laat myn lachspieren niet onberoerd.
Maar over smaak valt niet te twisten enzoo, al doen we eigenlyk godgansche dagen niet anders dan elkaar probeeren te overtuigen van ons eigen gelyk. Terwyl we eigenlyk toch veel beter volop zouden genieten van wat we zelf “goed” vinden?

Lou @ 2:23 p.m.