slapeloos

39 uur wakker. “Een mens kan meer dan hij denkt”, zei Maarten van Rock’O Co me ooit na zeven nachten Boomtown en een bijhorend chronisch gebrek aan slaap. Hij kan het weten.

Gisteren naar het (voorlopige?) slot van Durango’s “Loin du miel”-tour gaan kijken. Niet voor het eerst, maar ze blijven hart- en oorverwarmend, zeker zo putteke winter. Geweldig hoe Fred Verhaegen je helemaal meesleept in melancholie wanneer hij harmonicagewijs een opzwepende strijd aangaat met z’n medemuzikanten.
Opmerkelijke en allesomvattende zin uit het promotekstje: “It all sounds rather grungy, but also intuitively funky, somewhere between the Sahara desert and the Louisiana swamps.”

Thuisgekomen nog wat papers voor sociologie afgewerkt en zo is het ochtend voor je’t goed en wel beseft. Deze namiddag tussen de lessen door een tof babbeltje gehad met een medestudente die ik nog nooit had gezien en wellicht ook nooit meer zal zien want de colleges sociologie zijn afgelopen … en ik weet niet eens hoe ze heet. Moet ik nu naar uitlaat schrijven?

Anoniem @ 11:23 p.m.