The end is the beginning is the end
Wat u zegt, afgezien van een kleine promotiecampagne is het hier al twee weken verdacht stil, een plaats in de Clickx blogtop 100 zou voor minder ter discussie gesteld worden. Maar al wie dacht dat Lou er de brui aan zou geven kent Lou duidelijk nog niet! Vreemde mens, dat wel, schrijft soms in derde persoon over zichzelf. Anyhow, geen brui te bespeuren dus, ik zat de voorbije twee weken in een verhuis: van Blogger naar Wordpress namelijk. Enige dank aan Saar en haar overtuigingskracht is hier wel op zijn plaats, hierzie:
Dank aan Saar en haar overtuigingskracht!
Wordpress is even gratis is als Blogger maaarrrr je kan er je postjes onderverdelen in categorieën. Hoera, categorieën! Dat kan ook in Blogger in Beta, maar wachten op Blogger in Beta is een beetje zoals wachten op Godot: het wachten zelf loont de moeite niet en hoe Beckett moet je zijn om het einde van het wachten op zich te laten wachten. Soms is dat frustrerend.
Dan de hele rimram maar naar Wordpress versjeest, gewoon om de leegte daar wat op te vullen, voor cultureel historisch erfgoed komt het (nog) niet in aanmerking.
De verloudering gaat door, en wel op http://lewisiana.wordpress.com of naar aloude traditie op http://lewisiana.be. RSS-adepten kunnen hun feedreader voortaan hier mee voederen.
Tot aan de overkant!Oja, en vergeet niet mijn linkje in uw blogroll aan te passen indien nodig (o: bedankt!
Lewisiana's shortlist
De concurrentie is moordend en opdat u hier straks niet met een lijk zou opgezadeld zitten (ik wil volgend jaar nog eens meedoen, ha!): stem gerust op
detender@mediadramoghe freaq show onnozelheid magpierre du cointom bogmanwie ziet wat, wanneer en vooral waaromyet another blogzetduivelIk lijk wel een tennisser die net de finale van een grandslam heeft verloren, maar echt waar: ze verdienen het!! (Net als
Koen Fillet en
Tante Annie overigens, maar daar zullen we nog een jaartje op moeten wachten.)
Kliks en Louisiana
Geachte redactie
Wij zijn bijzonder verheugd met uw schrijven dat lewisiana.be genomineerd is voor
blogsite van het jaar bij Clickx magazine. De keuze voor blog van de week verbaasde ons
destijds al enigszins. Deze nominatie doet ons helemáál wegdromen van roem en rijkdom, glitter en glamour.
Dat onze
content in wezen nergens over gaat, ongestructureerd is en geen eenduidige onderwerpen behandelt én dat onze lay-out in sommige browsers vierkant draait, zien we daarbij samen met u graag even over het hoofd.
Echter, bij het lezen van uw schrijven sloeg onze heuglijke stemming algauw over in diepe ontgoocheling. Het gaat dan in het bijzonder over de mededeling omtrent de uitreiking van de Clickx awards op 8 december e.k.. Daarbij maakt u gewag van
een live-band uit Louisiana.
U begrijpt dat de gevolgen hiervan voor Lewisiana niet te overzien zijn. Een blog op de kaart zetten kost tijd en moeite, product placement is daarbij essentieel. Hoewel u ons tijdens het telefonisch onderhoud dat wij afgelopen week hadden, op het hart drukte dat onze naam volgens de juiste schrijfwijze zou vermeld worden, blijkt het tegendeel waar.
Wij hopen ten stelligste dat deze zetfout in de door u aangewende promotiecampagne alsnog wordt aangepast. Zoniet zien wij ons helaas genoodzaakt het optreden van onze live-band op 8 december in Carré af te gelasten.
Hoogachtend,
Lou
CEO Lewisiana
Lowie tuurt litera (2)
5 boeken die willekeurig door elkaar kunnen (uit)gelezen worden:
Niet uitgelezen“Washington voor beginners”, Kristin Gore (jawel, dochter van Al).
Hoofdpersonage Samantha Joyce heeft een baan als gezondheidsadviseur bij een belangrijk senator in Washington. Kan tellen voor een 27-jarige. Leert vriendje kennen dat de teksten schrijft voor -o jee!- een rivaliserend senator.
Vanwege de ik-vorm, de leeftijd en de achtergrond van Gore 40 pagina’s lang gedacht dat het een autobiografisch verhaal was en al die tijd weinig sympathie kunnen opbrengen voor het hoofdpersonage dat nadrukkelijk een zo klunzig mogelijk beeld van zichzelf probeert op te hangen. Vrouwen die nadrukkelijk een zo klunzig mogelijk beeld van zichzelf proberen op te hangen: ik moet er niet van hebben. Dan de achterflap maar eens gelezen en blijkt dus dat Samantha Joyce niet noodzakelijk het alter ego van Kirsten Gore is. Oeps!
Niet uitgelezen wegens: te dik / boete bij de bib / na 74 pagina’s en twee minidutjes stond mijn vliegtuig aan de grond en had ik het wel gehad.
(Nog) niet uitgelezen“Glamour en glitter, geld en macht” van Guido Van LiefferingeVader van Dag Allemaal en Joepie aan het woord. Fascinerend om het mediawereldje eens
niet door de bril van Humo of De Morgen te bekijken. Nog fascinerender vanwege de unieke en weinig flatterende kijk op het mediarijk van Van Thillo, waar Van Liefferinge jarenlang deel van uitmaakte.
(Nog) niet uitgelezen wegens: (te) veel aandacht voor allerlei duistere financiële transacties van de familie Van Thillo. Schokkend, maar het leest lang niet zo vlot als andere passages uit het boek… al is het wel goed dat iemand het allemaal uitvlooit natuurlijk.
“Lof der luiheid”, Tom Hodgkinson “Een hartstochelijk pleidooi voor de kunst van het nietsdoen”, aangeraden door Michiel Hendrickx in “
Alles uit de kast”.
Reden van het niet uitlezen: ik ben er te lui voor, wat betekent dat het werkt.
UitgelezenTom Lanoye “Kartonnen dozen” en Jef Geeraerts “Cro-Magnon”, ten behoeve van De Gesneeje Rand.
Klikker deklik.
Lowie tuurt litera
Het is niet van myn gewoonte om verschillende boeken door elkaar te lezen. In de zin van: aan een nieuw beginnen als het vorige nog niet uyt is. Er is de schrik om dingen door elkaar te gooien en er is de drang naar struktuur in myn leesgedrag.( Jaja, op dat vlak is er wel struktuur ja) Ge begint pas aan een boek als ge het vorige helemaal hebt uytgelezen, zo simpel is dat. Uytzondering op de regel zyn slechte boeken: die leest ge niet uyt. Gelukkig overkomt het my zelden dat ik slechte boeken lees. “Bezint eer ge begint”, hou dat in uw achterhoofd en ge blyft gespaard van een halve bibliotheek literair leed.
Ik zal een boek by het lezen ook nooit zomaar, midden in een zin, dichtklappen. Omdat byvoorbeeld myn trein op z’n bestemming is aangekomen of omdat de telefoon rinkelt. Neen, daar komt enige vooruytziendheid by kyken. Stoppen met lezen doet ge op het einde van een hoofdstuk. In hoogste nood of -by een boek zonder hoofdstukken- op het einde van een alinea. Niet midden in een zin. Probeer dan achteraf nog maar eens terug te vinden waar ge gebleven waart.
Als de trein naar E. in M. is gestopt, de laatste halte vóór die waar ik ongeveer de helft van alle treinreizen uyt my leven reeds beïndigd heb, weet ik dat ik stilaan moet afronden. Langer dan 1 minuut na vertrek uyt M. verder lezen is uytgesloten. Binnen die minuut moet een denkbeeldig eindpunt gemarkeerd worden, dat tevens een vlot vertrekpunt dient te zyn, by een volgende leesgelegenheid.
Hetzelfde geldt wanneer de telefoon gaat als ik aan het lezen ben: ge zult moeten wachten tot myn leesterritorium op een aanvaardbare plek werd gesplitst in “gelezen” en “ongelezen”, alvorens ik u te woord zal staan. Als de letters zich op dat moment niet lenen om door rede, tyd of bladwyzer in tweeën gebroken te worden, dan zal dat simpelweg niet gebeuren en lees ik ongestoord verder. Op de trein is zulk gedrag echter niet aan te raden, tenzy ge net zonder bladwyzer zit, dan komt het kaartje van “verdwaalde reiziger” dat ge van de kondukteur krygt nog van pas.
De voorbye twee weken heeft zich echter een opmerkelyke revolutie in beweging gezet tydens myn letterenkonsumptie. Een ongeziene boekenhonger maakte zich van my meester, waardoor ik maar liefst vijf boeken quasi tegelyk tot my heb genomen. Een reden heb ik daar eigenlyk niet voor, laat staan een uytleg. En dat is best wel vervelend want lezer, ik voel dat gy op een climax zit te wachten. Welnu, het kan verkeren. De climax is niet meer dan bovenstaande vaststelling. En: de verbazing. Waarom een mens gans zyn leven denkt dat hy pas aan een volgend boek kan beginnen nadat het vorige uyt is. Terwyl dat niet noodzakelijk is.
’t Zyn toeren.
Ik ga dat met andere woorden nog doen, veel boeken tegelykertyd lezen. Dat staat bovendien schoon, binnenkort, een indrukwekkend stapeltje kunnen vermelden in de eindejaarslystjes. Want geef toe, daar doen we het toch allemaal voor.
Ge moet wel zien dat ge u dan niet
van titel vergist.
