Losers
Zoals ge wellicht al had opgemerkt aan het aantal reakties, passeert er hier niet bepaald veel volk over de vloer.Wat in hemelsnaam moet ge doen om als beginnende weblog eenige bekendheid te verwerven? Komt daar nog by dat Lewisiana niet zoomaar een weblog is, maar een compagnie der Louis (mv.) van deze weereld wil zijn, die tegelyk de onafhankelijkheid van het Lou-zijn hoog in het vaandel draagt.
Ons adresboek aanschryven of op andere weblogs de plezanterik gaan uithangen leek ons (lewie en my) nogal aanstellerig en dus werd het gemeenschappelyke besluit genoomen om een stevige duit tegen ons probleem aan te smyten. Dit weekend zal in 5 Vlaamsche gazetten volgende paginagroote vakature verschijnen. Twee vliegen in één klap: we raken bekend en we ronselen Lou’s!
Helaas heeft de drukker een kapitaale fout gemaakt: wy hebben hoegenaamd geen uitstaans met het vermelde webadres louisiana.com. Maar de reclamepagina’s van de weekendkranten zyn jammer genoeg al gedrukt. Lewisiana is dus voorloopig gedoemd om onbekend, onbemind en (op de postjes van lewie en my na) onbeschreeven te blyven. Toch wensen wy de bekende Lou’s die hun gezicht aan onze kampagne leenden nog van harte te bedanken. En niet getreurd: we dokteren reeds volop een nieuwe marktstrategie uit…
Dit was 2005
Lewisiana Records proudly presents: 2005, de definitieve compilatie. Omdat op geprefabriceerde eindejaarscompilaties altijd dingen staan die er niet op hoeven (ok, ’t is waar, vaak ook dingen die uiteindelijk wel blijken mee te vallen).
En om achteraf te beseffen dat “Feel goods inc” (Gorillaz), “Rijkdom” (Monza), “Summer in the city” (Durango), “A bad hand” (Swinnen) etc etc er nog bij moesten. Een jaar op een schijfje samenpersen, ’t is gewoon onmogelijk. “Waarom geen dubbelaar maken?”, hoor ik u vragen. Da’s veel te gemakkelijk. Het leven is: keuzes maken!
- Qotsa – Little sister
- Axelle Red ft Daan - I had a dream
- Mattafix – Big city life
- Black eyed peas – Don’t punk with my heart
- The Bravery – An honest mistake
- Athlete – Wires
- The Arcade Fire – Rebellion (lies)
- Boom Bip – The move
- Supergrass – St. Petersburg
- Admiral Freebee – Lucky one
- White Stripes – The denial twist
- Thomas Anderson – Washing up
- Röyksopp – What else is there
- Soulwax – NY excuse
- Kaiser Chiefs – I predict a riot
- Green Day – Boulevard of broken dreams
- Hot hot heat – Middle of nowhere
- Absynthe Minded – My heroics part one
slapeloos
39 uur wakker. “Een mens kan meer dan hij denkt”, zei Maarten van Rock’O Co me ooit na zeven nachten Boomtown en een bijhorend chronisch gebrek aan slaap. Hij kan het weten.
Gisteren naar het (voorlopige?) slot van Durango’s “Loin du miel”-tour gaan kijken. Niet voor het eerst, maar ze blijven hart- en oorverwarmend, zeker zo putteke winter. Geweldig hoe Fred Verhaegen je helemaal meesleept in melancholie wanneer hij harmonicagewijs een opzwepende strijd aangaat met z’n medemuzikanten.
Opmerkelijke en allesomvattende zin uit het promotekstje: “It all sounds rather grungy, but also intuitively funky, somewhere between the Sahara desert and the Louisiana swamps.”
Thuisgekomen nog wat papers voor sociologie afgewerkt en zo is het ochtend voor je’t goed en wel beseft. Deze namiddag tussen de lessen door een tof babbeltje gehad met een medestudente die ik nog nooit had gezien en wellicht ook nooit meer zal zien want de colleges sociologie zijn afgelopen … en ik weet niet eens hoe ze heet. Moet ik nu naar uitlaat schrijven?
Weg met de verzuuring!
Gisteren op aanraaden van Dominiek, overigens toch een mens met een uitsteekende smaak (zo getuige Radio Domino), naar Wim Helsen gekeeken op Nederland 3. Ik vond er echt niks aan en heb het dan ook hooguit een kwartier uitgezongen. (Op vt4 liep ondertussen de heruitzending van “Lost”, de serie heb ik nooit gevolgd, maar deze slotaflevering deed de haarkes op uw armen soms toch wel spontaan omhoog gaan.)
Ge moet daar in meegaan, zeggen de Helsen-liefhebbers dan, hy pakt u op uwe lach en laat u niet meer los. Welnu, niet Wim Helsen, maar wel Alex Agnew en in mindere mate Neveneffecten zyn daar in myn geval al byzonder goed in geslaagd. Zelfs het mimische aspect van de immer-verguisde-want-populaire Geert Hoste laat myn lachspieren niet onberoerd.
Maar over smaak valt niet te twisten enzoo, al doen we eigenlyk godgansche dagen niet anders dan elkaar probeeren te overtuigen van ons eigen gelyk. Terwyl we eigenlyk toch veel beter volop zouden genieten van wat we zelf “goed” vinden?
Woord vooraf
Besten leezer
Bedenkt uw eigen nekeer enkele reedenen om nooit met een weblogboek te beginnen:
- Ge gooit uw privé leven te grabbel! Wie weet leest er wel een bekende van u mee, en die komt dan dinges te weten waarvan gy liever niet hebt dat bekenden het te weten koomen. Van onbekenden wilt ge dat eigenlyk evenmin, maar die kent ge toch niet dus dat kan u niet zoveel scheelen.
- Er bestaan hardnekkige geruchten dat weblogboekschrijvers vol zyn van zichzelf, dat ze hun eigen geweldig interessant vinden. Want wie, behalve gyzelf, heeft er wat aan dat ge heel der dagen over uw eigen schryft en over hetgeen ge meemaakt? De indertyd verweesd achtergelaten kykers van Big Brother niet te na gesprooken, maar met zo’n allegaartje als leespubliek voor ogen, moet ge al gedomme wat inspiratie en goesting hebben om u nog voor uw schrijfmachien te zetten. Of áchter uw schrijfmachien, te zien langs welke kant de knoppen staan. Vroeger was dat allemaal veel gemakkelyker: ge zette uw eigen AAN uw schryftafel en als ge toch nog langs de verkeerde kant zat, dan had ge gewoon uw papier 180 graaden te draaien.
- Weblogboeken schrijven kost tyd en inspiratie en vraagt u nu nekeer af: wie heeft er dat nog in onze verdorven westerse kapitalistische maatschappy? Gepensioneerden, werkloozen, kinders, gehandicapten en illegalen. En Proper Prospeirken van aan den overweg, dien is dat ongeveer alle vyf. Maar denkt ge dat dat interessante lektuur opleevert? Ik denk dat niet, maar Proper Prospeirken heeft dan gelukkiglyk ook nog geen schryfmachien.
Welnu, ik heb er wel één en interessante lektuur of niet, het ding stelt my in staat bovenstaande reedenen teniet te doen met deze woorden: ge gaat uw eigen toch niet aantrekken wat anderen van u denken zeker? Akkoord, dat is nog geen reeden om iets te doen, maar wel één die u niet langer mag tegenhouden om iets te doen.
Wees welgekomen in Lewisiana. Ge moogt uw schoenen aanhouden als ge uw voeten maar veegt voor ge binnenkomt.
